3 listopada jest szczególnym dniem w leśnym kalendarzu. To dzień św. Huberta. Jerzy Wiśniewski w opracowaniu pt. „Bliskie leśnikom żywoty świętych” pisze:

„Święty Hubert (wł. Umberto, ang. franc. Hubert, niem. Hubertus, około 656 – 727) to patron myśliwych, robotników leśnych, łuczników, jeźdźców, sportowców, matematyków, metalowców, mechaników precyzyjnych, maszynistów, kuśnierzy; opiekun psów myśliwskich; a także wspomożyciel w leczeniu epilepsji, lunatyzmu i wścieklizny. Urodził się w Brabancji. Być może był kuzynem króla Franków, Pepina Krótkiego. Porzucił dworski dostatek, by podjąć życie jako pustelnik, misjonarz, wreszcie został biskupem Tongeren-Maastricht, później Liege. Zmarł 30 maja w Liege, prawdopodobnie zarażony wścieklizną. Pochowany został w kościele św. Piotra w Liege. W 743 roku szczątki przeniesiono przed ołtarz główny, natomiast w 825 roku część relikwii przekazano mnichom w opactwie Andage, gdzie powstał główny ośrodek sławiący tego świętego. Z upływem lat miejscowość nazwano Saint-Hubert; zasłynęła ona z hodowli psów myśliwskich.  Rozpowszechniła się także fama, że za wstawieniem mnichów w okolicy wygasła epidemia wścieklizny. Miejscowość promieniowała kultem św. Huberta, którego towarzysze łowów obrali za swego patrona. W celu uwiarygodnienia żywota św. Huberta po XI wieku dołączono legendę spotkania jelenia ze świetlistym krzyżem, który miał wpływ na przyszłe, bogobojne życie. W Luxemburgu przechowywana jest stuła św. Huberta, która miała moc cudownego uzdrawiania. W Saint-Hubert w latach 1847-48 wybudowano na jego cześć mauzoleum. W ikonografii przedstawiany jest niekiedy w szatach biskupich z pastorałem i księgą w dłoniach, albo jako młody człowiek w stroju myśliwskim z zawieszonym na ramieniu rogiem myśliwskim, kuszą lub łukiem w dłoni, psem myśliwskim u boku, jeleniem z krucyfiksem pomiędzy porożem.”